Asides

На былога генеральнага сакратара Цзян Цзэміня ў Кітаі рыхтуюцца судовыя пазовы за генацыд

На былога генеральнага сакратара Цзян Цзэміня ў Кітаі рыхтуюцца судовыя пазовы за генацыд

jiang-676x450

Надпіс на плакаце: «Прыцягнуць Цзяна да правасуддзя». Фота: The Epoch Times

Члены адной з самых шматлікіх груп, якія церпяць пераслед з боку кампартыі, — духоўнай практыкі Фалуньгун — збіраюцца падаць у Кітаі судовы пазоў на былога генеральнага сакратара Цзян Цзэміня, абвінавачваючы яго ў генацыдзе і злачынствах супраць чалавечнасьці. /epochtimes.ru/

1 траўня ў Кітаі ўступілі ў сілу патрабаванні уладаў, выкладзеныя ў цыркуляры пад назвай «Меркаванні аб рэформе сістэмы рэгістрацыі і вядзення судовых спраў». У дакуменце ў прыватнасці гаворыцца, што ўсе справы павінны быць разгледжаныя і па ўсіх пазовах павінна быць афіцыйная рэакцыя суда. У выпадку адмовы рэгістраваць справу, зацягвання працэсу пад любымі падставамі, адказныя за гэта прыставы будуць «строга пакараныя ў адпаведнасці з законамі і правіламі».

Прыхільнікі Фалуньгун хочуць скарыстацца гэтымі новымі патрабаваннямі уладаў і распачаць судовую справу супраць Цзян Цзэміня.

Пра гэта паведаміла паслядоўніца гэтага духоўнага руху У Фэнчунь, якая жыве ў Аўстраліі. Яна падвяргалася катаванням у Кітаі падчас зняволення за свае духоўныя перакананні. Пасля яна здолела выехаць з краіны.

«Я лічу, што вельмі важна падаць пазоў на Цзян Цзэміня ў Кітаі, бо ён падвергнуў рэпрэсіям не толькі групу Фалуньгун, але і ўсю кітайскую нацыю. Ён павінен адказаць за гэтыя злачынствы. Я хачу абараніць свае парушаныя ў Кітаі правы з дапамогай кітайскіх законаў. Таму я збіраюся знайсці ў Кітаі адваката, каб ён падрыхтаваў пазоў. Я таксама спадзяюся, што мяне падтрымаюць і ўсе астатнія мае аднадумцы. Ужо ёсць нямала такіх, хто таксама плануе падаць у Кітаі пазоў на Цзяна», — распавяла У Фэнчунь ў інтэрв’ю журналісту The Epoch Times.

Менавіта Цзян Цзэмінь 16 гадоў таму без якога-небудзь юрыдычнага абгрунтавання, сваім аднаасобным рашэннем, абвясціў самую папулярную ў той час у Кітаі духоўна-аздараўленчую практыку Фалуньгун па-за законам і пачаў рэпрэсіі, якія па маштабах і жорсткасці сталі беспрэцэдэнтнымі ў гісторыі.

Нядаўна ў Кітаі ўжо адбыўся першы прэцэдэнт падачы пазову на былога генеральнага сакратара. 11 мая паслядоўнік Фалуньгун Чжан Чжаасэнь поштай адправіў пазоў на Цзян Цзэміня ў Вярхоўную народную пракуратуру і Вярхоўны суд КНР.

15 мая ў акруговым судзе сярэдняй інстанцыі горада Сян’ян правінцыі Хубэй праходзіла судовае паседжанне па справе Чжана, якога абвінавачваюць у «распаўсюдзе інфармацыі пра Фалуньгун праз Інтэрнэт». Прама ў зале суда Чжан таксама падаў пазоў на Цзян Цзэміня, і гэты пазоў быў прыняты, а самога Чжана адпусцілі дадому пад заклад.

Нягледзячы на тое, што Фалуньгун перасьледуецца ў Кітаі ўжо шмат гадоў, да гэтага часу няма ні аднаго дакумента кампетэнтнага органа, які пацвярджае законнасць гэтага пераследу. Кітайскія адвакаты ўжо даўно адкрыта заяўляюць, што забарона Фалуньгун і рэпрэсіі прыхільнікаў гэтай практыкі адбываюцца ў парушэнне законаў і канстытуцыі краіны. Пры гэтым колькасць загінулых ад гэтых рэпрэсій складае дзесяткі тысяч, не лічачы тых, хто ў выніку катаванняў стаў калекай, альбо жа яны ледзь не страцілі розум.

За апошнія два гады, у ходзе распачатай цяперашнім генеральным сакратаром Сі Цзіньпінам антыкарупцыйнай кампаніі, пад суд ужо патрапілі многія актывісты рэпрэсій з фракцыі Цзян Цзэміня. Аднак іх пакуль афіцыйна абвінавачваюць толькі ў карупцыі, не згадваючы пра іх удзел у рэпрэсіях.

У Кітаі рэпрэсіі паслядоўнікаў Фалуньгун ўсё яшчэ працягваюцца, але прыхільнікі гэтага руху заклікаюць Сі Цзіньпіна не браць на сябе груз злачынстваў свайго папярэдніка і прыцягнуць яго да суду.

«У гэтым стагоддзі самай вялікай катастрофай правоў чалавека ў кітайскім грамадстве з’яўляецца падаўленне Цзян Цзэмінем дзесяткаў мільёнаў паслядоўнікаў Фалуньгун. Набліжаецца той дзень, калі Цзян паўстане перад судом», — лічыць прадстаўнік Тайваньскай калегіі адвакатаў па абароне правоў прыхільнікаў Фалуньгун Чжу Ваньці.

У кастрычніку 2012 года за межамі Кітая была створана «Міжнародная арганізацыя па прыцягненню да адказнасці Цзян Цзэміня за пераслед Фалуньгун».

Сябры арганізацыі паставілі перад сабой мэту расследаваць ўсе этапы пераследу прыхільнікаў Фалуньгун, падрыхтаваць доказную базу і прыцягнуць да суду не толькі галоўнага ініцыятара пераследу — Цзян Цзэміня, але і ўсіх яго саўдзельнікаў, аж да радавых ахоўнікаў і паліцыянтаў.

У дзясятках краін ужо даўно пададзеныя судовыя пазовы на Цзян Цзэміня і яго бліжэйшых паплечнікаў, якія актыўна ўдзельнічаюць у рэпрэсіях. Іх абвінавачваюць у генацыдзе і злачынствах супраць чалавечнасьці ў дачыненні да прыхільнікаў Фалуньгун.

Крыніца: Вялікая Эпоха

Гадавіна апеляцыі Фалуньгун: інтэрв’ю з сакратаром былога генеральнага сакратара КНР

Гадавіна апеляцыі Фалуньгун: інтэрв’ю з сакратаром былога генеральнага сакратара КНР

baotong-676x450

Баа Тун — сакратар былога генеральнага сакратара КНР Чжаа Цзыяна. Фота: The Epoch Times

У суботу, 25 красавіка, адзначалася гадавіна з дня апеляцыі да ўрада Кітая 10 тысяч прыхільнікаў духоўнай практыкі Фалуньгун, якая стала самай буйной акцыяй пасля студэнцкіх дэманстрацый у 1989 годзе. Праз тры месяцы пасля гэтага мірнага звароту ў краіне пачаліся самыя жорсткія і маштабныя рэпрэсіі ў гісторыі. /epochtimes.ru/

Напярэдадні гэтай даты журналіст The Epoch Times (ЕТ) узяў інтэрв’ю ў Баа Туна, сакратара былога апальнага генеральнага сакратара КНР Чжаа Цзыяна.

— 25 красавіка 1999 года больш за 10 тысяч прыхільнікаў Фалуньгун сабраліся каля пекінскага кіраўніцтва па прыёме зваротаў грамадзян і звярнуліся да ўрада. Яны хацелі, каб улады пакінулі ціснуць на. З таго часу прайшло ўжо 16 гадоў, раскажыце, як вы ставіцеся да гэтага інцыдэнту і да рэакцыі на яго ўрада?

Баа Тун: У той час я толькі што выйшаў з-за кратаў. Я чуў, што каля брамы Чжуннаньхая (будынак цэнтральнага ўрада — заўв. рад.) сабралася мноства вучняў Фалуньгун. У горадзе Цяньцзінь адбылося незаконнае затрыманне супольнікаў гэтай групы і таму яны прыехалі са зваротам у Пекін.

Былы тады прэм’ер Чжу Жунці даслаў да іх чалавека, які паведаміў ім, што ўрад не лічыць іх групу незаконнай і што яны могуць працягваць свабодна займацца сваёй практыкай, улады не будуць ім перашкаджаць. Я тады падумаў, што гэтае пытанне ўжо вырашанае і абодва бакі поўнасцю задаволеныя.

Я нават не мог уявіць, што гэтая апеляцыя моцна раззлуе былога тады генеральнага сакратара Цзян Цзэміня. Па патрабаванні Цзяна Пастаянны камітэт спехам зляпаў нейкую дырэктыву, нейкі закон аб «забароне ерэтычнай секты». Гэта было вельмі неабдуманае рашэнне. На якой падставе закон Кітая можа называць штосьці ерассю? Законы могуць толькі тлумачыць тое, якія дзеянні законныя, а якія не. І калі грамадзяне не здзейснілі нічога супрацьзаконнага, то законы павінны іх абараняць.

Потым афіцыйныя СМІ пачалі паведамляць, што прыхільнікі Фалуньгун здзейснілі суіцыды і самаспалення і таму іх практыка ерэтычная. Мне тады гэта падалося вельмі дзіўным. Наколькі я ведаю, сярод вядомых мне палітычных і грамадскіх арганізацый больш за ўсё самагубстваў здзейснілі чальцы камуністычнай партыі Кітая. У самым пачатку праўлення кампартыі, 60 гадоў таму, былі высокапастаўленыя партыйцы, якія здзяйснялі суіцыды. А падчас «Культурнай рэвалюцыі» колькасць самагубцаў сярод партыйных функцыянераў была вельмі вялікай. Атрымліваецца, што гэтая партыя ерэтычная і яе трэба забараніць?

Наколькі я ведаю, Фалуньгун — гэта духоўна-аздараўленчая сістэма. Прынцыпы, якія яны прапагандуюць, «ісціна, дабрыня, цярпенне», гэта ўніверсальныя каштоўнасці. Якое ж гэта злачынства? Калі такія рэчы ў нас лічацца ерассю, тады атрымліваецца, што злосць, нянавісць і г. д. — гэта праведнасьць?

Сярод вучняў Фалуньгун тады было шмат пажылых людзей, якія не маглі, як Цзян Цзэмінь, дазволіць сабе добрае лекаванне. У іх проста не было на гэта грошай. Яны пачалі займацца Фалуньгун і іх хваробы прайшлі. Я чуў, што лячэбны эфект гэтай практыкі вельмі добры.

Па логіцы, калі лячэбны эфект добры, то такую практыку трэба прапагандаваць. Нават калі эфект не вельмі добры, але ён усё роўна ёсць, то як можна назваць гэта ерассю? Як я толькі што сказаў, калі выкарыстоўваць логіку ўладаў, дык самай ерэтычнай арганізацыяй у нас з’яўляецца кампартыя. Хай пакажуць нам статыстыку па самазабойствах камуністаў і тады ўсе гэта зразумеюць.

Пазней стала паступаць інфармацыя пра шматлікія выпадкі рэпрэсіяў супраць Фалуньгун. Усіх, хто займаўся гэтай практыкай, хапалі. Ад тых, хто больш не практыкаваў, патрабавалі пісьмовых заяў, а таксама прымушалі даносіць на іх сваякоў і знаёмых, якія яшчэ практыкуюць. Улады зладзілі сапраўдны тэрор.

У мяне тады многія пыталіся, што такое Фалуньгун. Я адказваў, што не ведаю, але гэтых людзей бясспрэчна няма за што рэпрэсаваць, тым больш што, як мне казалі, іх дзясяткі мільёнаў чалавек. Гэта проста злачынства супраць чалавечнасьці. З якога бы пункту гледжання ні глядзець, з пазіцыі універсальных каштоўнасцяў альбо жа з пазіцыі нашай «маральнасці з кітайскай спецыфікай», забарона Фалуньгун — гэта памылка.

З тых часоў мінула 16 гадоў. Кампартыя стала цалкам карумпаванай, яна так і не задумалася аб жудасных наступствах гэтай забароны для грамадства. За гэтыя гады яна так і не прызнала сваёй памылкі, так і не дала ніякага выразнага тлумачэння, чаму Фалуньгун быў забаронены, і таксама не выдала ніводнага легітымнага дакумента, які абгрунтоўвае гэтую забарону.

— У самым пачатку рэпрэсій афіцыйныя СМІ кампартыі паведамлялі, што Цзян Цзэмінь збіраецца выкараніць Фалуньгун за тры месяцы. Аднак прайшло ўжо 16 гадоў, а гэтая практыка не толькі не знікла ў Кітаі, а наадварот, шырока распаўсюдзілася ў свеце, ёю займаюцца больш чым у 100 краінах. Што вы думаеце наконт гэтага?

Баа Тун: Я лічу, што калі духоўная вера і метад аздараўлення так шырока распаўсюдзіўся і пратрымаўся так доўга, значыць, у яго ёсць свае каштоўнасці. У Цзян Цзэміня нічога не атрымалася і не атрымаецца, якія б спосабы ён не выкарыстаў. Вера ў гэтых людзей вельмі моцная і яны вельмі стойкія. Я жадаю, каб Фалуньгун і далей шырока распаўсюджваўся ў свеце і прынёс карысць яшчэ большай колькасці людзей.

— Паслядоўнікі Фалуньгун не толькі цвёрда працягваюць займацца сваёй практыкай, але і цвёрда супрацьстаяць рэпрэсіям, а таксама выкрываюць злачынства кампартыі. Як вы да гэтага ставіцеся?

Баа Тун: Я проста схіляюся перад імі за гэта. У гэтым пытанні з імі адзіныя і цалкам іх падтрымліваюць вельмі многія з тых, хто не займаецца гэтай практыкай. Абарона правоў і інтарэсаў кітайскіх грамадзян, абарона прынцыпаў гуманнасці — гэта наша агульная мэта і ў гэтым мы дапамагаем адзін аднаму.

— Многія кітайскія і замежныя назіральнікі лічаць, што кампартыя Кітая ўжо не можа спыніць рэпрэсіі, так як кропка незвароту ўжо пройдзеная. А вы як лічыце?

Баа Тун: Я так не лічу. Чаму не можа спыніць? Трэба толькі прызнаць сваю памылку, прызнаць здзейсьненыя мінулым кіраўніком злачынствы супраць чалавечнасьці і ўсё. Я думаю, што гэта не цяжка, калі толькі цяперашняе кіраўніцтва не звязвае сябе з мінулымі кіраўнікамі і не збіраецца несці цяжар адказнасці за іх злачынствы.

— Спадар Баа Тун, што вы хацелі б яшчэ сказаць па гэтай тэме напярэдадні гадавіны 25 красавіка?

Баа Тун: Я лічу, што кожны чалавек мае права абараняць свае правы, у тым ліку і паслядоўнікі Фалуньгун. Яны павінны аб’яднаць свае намаганні з усімі людзьмі, падтрымліваць адзін аднаго і дапамагаць адзін аднаму ў дасягненні гэтай мэты.

Крыніца: Вялікая Эпоха

Італьянскі Сенат ухваліў законапраект аб барацьбе з гандлем чалавечымі органамі

Італьянскі Сенат ухваліў законапраект аб барацьбе з гандлем чалавечымі органамі

Італьянскі Сенат

Фасад палацца Мадама, рэзідэнцыі італьянскага Сената. Фота: Sailko/commons.wikimedia.org

Сенат Італіі 4 сакавіка ўхваліў законапраект, які прадугледжвае пакаранне асоб, якія незаконна прадаюць чалавечыя органы.

Прыбытак на чорным рынку чалавечых органаў складае ад $ 0,6 да $ 1,2 мільярдаў у год, па дадзеных некамерцыйнай арганізацыі Global Financial Integrity. Буйнымі экспарцёрамі незаконна атрыманых органаў лічацца Індыя і Пакістан. Аднак лідарам злоўжыванняў з’яўляецца Кітай, дзе органы ў людзей выразаюцца самым жорсткім чынам.

«Калі казаць пра колькасць аперацый па трансплантацыі, то Кітай займае другое месца пасля ЗША, — адзначыў сенатар Маўрыцыа Рамані, ініцыятар законапраекта. — Аднак кітайскае заканадаўства не дазваляе выкарыстоўваць органы людзей, у якіх пашкодзіўся мозг у аварыі. Акрамя таго, у Кітаі няма нацыянальнай сістэмы донарства». Дык адкуль жа бяруцца органы для 10 000 аперацый у год?

Адказ драматычны. У Кітаі, як сказаў сенатар, дзеля атрымання органаў забіваюць вязняў сумлення, і ў асноўным ахвярамі становяцца паслядоўнікі духоўнага вучэння Фалуньгун.

«Я лічу гэта канібалізмам, — сказаў Маўрыцыа Рамані. — Мы ў Італіі не можам спыніць гэтыя злачынствы, але мы абавязаны прыкладаць усе намаганні для таго, каб не стаць яго саўдзельнікамі ». Паводле прынятага законапраекта, кожны чалавек, які як-небудзь ўдзельнічае ў гандлі чалавечымі органамі, можа атрымаць турэмны тэрмін ад 3 да 12 гадоў, а таксама павінен будзе заплаціць штраф ад € 50 000 да € 300 000. Законапраект таксама забараняе рэкламу і аб’явы пра трансплантацыйны турызм. Дактары, якія прапануюць пацыентам паездку за мяжу за незаконнымі органамі, будуць пазбаўленыя ліцэнзій пажыццёва, бо яны сваімі дзеяннямі сур’ёзна парушаюць медыцынскую этыку.

Для канчатковага зацвярджэння законапраект будзе адпраўлены ў Палату дэпутатаў на галасаванне.

У ходзе абмеркавання законапраекта члены розных партый, як праўладных, так і апазіцыйных, выказалі свае пункты гледжання. Сенатар Івана Сімеоні сказала, што ёсць дакументы, якія неабвержна пацвярджаюць словы праваабаронцаў пра злачынствы, якія адбываюцца ў Кітаі. «Ад адной думкі пра тое, што дзесьці прадаюцца органы жывога чалавека, мяне кідае ў дрыжыкі», — сказала яна.

Сенатар Ло Джудзічэ, член кіруючай Дэмакратычнай партыі, а таксама член Камісіі па правах чалавека, актыўна цікавіўся распрацоўкай гэтага законапраекта з самага яго нараджэння, калі міжнародны адвакат па правах чалавека Дэвід Мэйтас 19 сьнежня 2013 г. распавёў Камісіі Сената Італіі аб гвалтоўным выманні органаў у Кітаі.

«Пачынаючы з 1999 года, у той час генеральны сакратар кампартыі Кітая Цзян Цзэмінь пачаў бурную кампанію для выкаранення Фалуньгун, вельмі папулярнага традыцыйнага духоўнага вучэння. Многія прыхільнікі вучэння былі арыштаваныя», — нагадаў Ло Джудзічэ. Потым, пачынаючы з 2006 года, незалежныя даследнікі, адвакат Дэвід Мэйтас і былы канадскі палітык Дэвід Килгур, пачалі расследаванне сцвярджэнняў пра жахлівае выманне органаў у Кітаі. ААН і Еўрапейскі парламент ужо асудзілі гэта злачынства.

Сенатар Даменіка падчас дыскусій адзначыў, што цяпер ужо не толькі ў Кітаі гвалтоўна выразаюць органы ў людзей. «Ісламская дзяржава» ўзяла прыклад з Кітая і стала выразаць органы ў сваіх палонных, каб атрымліваць прыбытак для фінансавання сваёй тэрарыстычнай дзейнасці.

Крыніца: Вялікая Эпоха

За год у Кітаі ад рэпрэсій загінулі больш за 90 прыхільнікаў Фалуньгун

За год у Кітаі ад рэпрэсій загінулі больш за 90 прыхільнікаў Фалуньгун

repressii-676x427

Фатаздымкі некаторых прыхільнікаў Фалуньгун, якія загінулі ў выніку рэпрэсій у Кітаі ў 2014 годзе. Фота: minghui.org

У 2014 годзе ў Кітаі, у ходзе бесперапынных 15-гадовых рэпрэсій прыхільнікаў духоўнае практыкі Фалуньгун, загінулі не менш за 91 чалавека.

Такія дадзеныя прыводзіць інфармацыйны сайт паслядоўнікаў гэтага духоўнага руху minghui.org, падкрэсліваючы, што гэтыя дадзеныя з’яўляюцца няпоўнымі і рэальныя лічбы могуць быць у некалькі разоў больш, бо камуністычны ўрад строга блакуе ўсю інфармацыю па гэтай тэме.

Для параўнання: у 2013 годзе, па дадзеных сайта, колькасць чальцоў гэтае групы, якія загінулі ў выніку рэпрэсій у Кітаі, склала 76 чалавек, яшчэ каля 5 тысяч чалавек былі арыштаваныя.

У паведамленні гаворыцца, што ў мінулым годзе, як і раней, у Кітаі было зафіксавана мноства фактаў рэпрэсіяў, сярод якіх запалохвання, незаконныя арышты, ператрусы, заключэння, вымагальніцтва, сачэнні, допыты з ужываннем сілы, а гэтак жа катаванні ды суды, якія праходзяць з працэсуальнымі парушэнням.

Усяго ў мінулым годзе былі пацверджаныя 123 новыя выпадкі гібелі прыхільнікаў Фалуньгун ў выніку рэпрэсій. З іх 32 чалавекі загінулі да 2014 года.

Сярод загінуўшых у мінулым годзе 28 чалавек памерлі ў турмах, 17 чалавек — у паліцэйскіх участках і цэнтрах зняволення.

Выпадкі рэпрэсіяў са смяротным зыходам зафіксаваныя ў 23 з 34 раёнаў правінцыйнага ўзроўню. Па колькасці загінуўшых, як і раней, лідэрам з’яўляецца правінцыя Ляанін (21 чалавек), затым ідуць правінцыі Цзілінь (15) і Хэйлунцзян (9).

Сярод загінуўшых найбольшую колькасць складаюць людзі ва ўзросце ад 46 да 60 гадоў. Самаму малодшаму — 26 гадоў, а самаму старэйшаму — 77 гадоў.

У паведамленні прыводзіцца некалькі выпадкаў пераследу, якія наглядна дэманструюць, як кіруючая ў краіне кампартыя распраўляецца з непажаданымі ёй людзьмі.

7 жніўня 53-гадовая жыхарка пасёлка Чушуй правінцыі Цзілінь па імені Чжан Шусянь памерла ад катаванняў у паліцэйскім участку праз некалькі гадзін пасля затрымання. Як распавялі яе сваякі, на ўсім яе целе былі ранкі, сінякі ды апёкі, а скура на нагах ў некалькіх месцах была разрэзана да мяса.

46-гадовага жыхара пасёлка Фунін правінцыі Хэбэй з імем Ван Хайцзінь арыштавалі 22 красавіка і адправілі ў мясцовы цэнтр зняволення. Праз тры месяцы пастаяннага збіцця і рабскае працы ў яго ледзь не страціўся розум, значна пагоршыўся зрок, выпалі зубы, ад бяссілля ён ледзь трымаўся на нагах. У сувязі з дрэнным станам здароўя яго адпусцілі дадому, каб не несці адказнасць у выпадку яго смерці. Ван так і не змог аднавіць здароўе і праз тры месяцы памёр.

55-гадовую Сян Сяабо з горада Цзямусы правінцыі Хэйлунцзян арыштавалі ў канцы 2012 года ды адправілі на два гады ў выпраўленчы лагер. Падчас зняволення ёй практычна кожны дзень рабілі ін’екцыі невядомых лекаў, пасля якіх яна на некалькі гадзін упадала ў стан узбуджэння. У яе з’яўлялася падвышаная фізічная актыўнасць і прыступы памутнення розуму. Яна пачынала хаатычна бегаць, крычаць, размаўляць са сценамі і наносіць сабе траўмы. Пры гэтым лагерныя лекары казалі, што ёй ўводзяць звычайную глюкозу. Неўзабаве фізічнае і псіхічнае здароўе Сян стала рэзка пагаршацца і яе адправілі на лекаванне ў шпіталь за межамі лагера. Праз два месяцы яна памерла.

Паводле інфармацыі сайта «Мінхуэй», усяго за 15 гадоў ад рэпрэсіяў у Кітаі загінулі 3834 прыхільніка Фалуньгун. Але па дадзеных незалежных даследчыкаў, толькі ў выніку санкцыянаванага ўладамі КНР гвалтоўнага здабывання органаў было забіта больш за 60 тысяч паслядоўнікаў гэтае практыкі.

Пры гэтым афіцыйнае забароны на практыку Фалуньгун ў Кітаі няма і, паводле кітайскіх адвакатаў, пераслед адбываецца цалкам з парушэннем законаў і канстытуцыі краіны.

Крыніца: Вялікая Эпоха

Выманне органаў

Праблему гвалтоўнага вымання органаў у Кітаі абмеркавалі ў Эдмантане

Kilgour_Matas-676x447
Былы чалец парламента Канады Дэвід Кілгур (злева) і міжнародны адвакат па правах чалавека Дэвід Мэйтас распавялі ў падкамітэце па правах чалавека пра пра сямігадовыя расследаванні незаконных трансплантацый органаў у Кітаі. Атава, 5 лютага 2013 года. Фота: Matthew Little / The Epoch Times

Этан Гутман, вядомы аналітык кітайскаtй палітыкі, друкуецца ў многіх выданнях, працаваў апошнія сем гадоў над даследаваннем праблемы гвалтоўнага здабывання органаў у вязняў сумлення ў Кітаі. Іх забіваюць у апошні момант перад трансплантацыяй, каб органы, якія перасаджваць за вялікія грошы, былі «свежыя».

Спадар Гутман апісаў дадзеную працэдуру ў першай главе сваёй новай кнігі «Бойня: масавыя забойствы, выманне органаў і кітайскі сакрэт вырашэння праблем з дысыдэнтамі».

28 кастрычніка ў Эдмантане ён разам з іншымі экспертамі прыняў удзел у форуме па праблеме санкцыянаванага дзяржавай прымусовага здабывання органаў у Кітаі.

«Гэтая праблема сапраўды моцна закранае Канаду», – лічыць с-р Гутман, які правёў тур па васьмі канадскіх гарадах, каб асвятліць гэтую праблему і паведаміць пра свае высновы.

Калі ў 2006 годзе ўпершыню з’явіліся паведамленні аб гвалтоўным выманні органаў у Кітаі ў жывых вязняў сумлення – паслядоўнікаў Фалуньгун, Дэвід Кілгур, былы дэпутат Эдмантана і дзяржаўны сакратар па пытаннях Азіяцка-Ціхаакіянскага рэгіёну, і Дэвід Мэйтас, міжнародны адвакат па правах чалавека, першымі правялі ўсебаковае расследаванне дадзенага пытання. Свае высновы яны апублікавалі ў кнізе «Крывавае жніво: забойства паслядоўнікаў Фалуньгун дзеля іх органаў».

«Гэта свайго роду вяртанне дадому, туды, дзе пачыналася расследаванне», – сказаў Этан Гутман. У ходзе напісання кнігі ён апытаў больш за 100 чалавек, у тым ліку ахвяр пераследаў і лекараў з кітайскіх ваенных шпіталяў, якія раскаяліся, якія ўдзельнічалі ў гвалтоўным выманні органаў.

«Ён выдатны даследчык і пісьменнік. Ён не баіцца ціску, як іншыя людзі, якія непакояцца аб сваёй наступнай візе ў Кітай », – сказаў с-р Кілгур, іншы асноўны дакладчык на форуме, які праходзіў ува Універсітэце Альбэрты.

З нагоды рэакцыі Канады на гэтыя злачынствы ў Кітаі Дэвід Кілгур спаслаўся на рэкамендацыі, выкладзеныя ў кнізе «Крывавае жніво». Сярод іх ёсць, напрыклад, адмова навучаць кітайскіх спецыялістаў па трансплантацыі ў канадскіх універсітэтах.

Ён таксама заклікаў да ўвядзення закона, які забароніць канадцам ездзіць за «купляй» органаў у Кітай. Дадзеная тэндэнцыя цяпер вядомая як «трансплантацыйны турызм”. Акрамя таго, с-р Кілгур прапанаваў прыбраць кітайскія Інстытуты Канфуцыя з дзяржаўных адукацыйных устаноў.

«Маа і кампартыя трываць не могуць Канфуцыя і канфуцыянства. Аднак камуністычная партыя Кітая (КПК) выявіла, што многія людзі на Захадзе не ведаюць гэтаму і маюць добрае меркаванне аб Канфуцыі. Таму, КПК выкарыстоўвае гэтую “этыкетку” у сваёй прапагандзе», – растлумачыў ён.

Кітайскі рэжым сцвярджае, што Інстытуты Канфуцыя садзейнічаюць распаўсюджванню кітайскае мовы і культуры. Аднак КПК выкарыстоўвае іх як інструменты для пашырэння сваёй «мяккай улады». Канадскія эксперты раней заявілі, што гэтыя ўстановы прымаюць актыўны ўдзел у шпіянажы. 29 Кастрычнік школьны савет Таронта вырашыў спыніць партнэрства з інстытутамі Канфуцыя. Універсітэт МакМастэр і Універсітэт Шербрук нядаўна прынялі аналагічныя рашэнні.

За мяжой разумення

Доктар Шарль Элс, іншы асноўны дакладчык на мерапрыемстве і спецыяліст-псіхіятр, які працаваў з пацыентамі пасля трансплантацыі на працягу шэрагу гадоў, сказала, што гэта ганьба, калі медыцынская супольнасць не хоча ведаць факты гвалтоўнага здабывання органаў у Кітаі.

Шарль Элс з’яўляецца прафесарам Універсітэта Альберты. «Мая першапачатковая рэакцыя на кнігу” Бойня “складаецца ў тым, што я не мог сабе ўявіць, якія псіхіятрычныя ўзрушэнні і пекла праходзяць людзі, якіх забіваюць на органы, а таксама іх сваякі», – сказаў прафесар.

«Я не магу зразумець, як такое можа адбывацца, гэта выходзіць за рамкі разумення. Цяпер пытанне аб святасці жыцця ўвесь час вяртаецца да мяне», – кажа Шарль Элс.

Каб дапамагчы спыніць жахлівую практыку ў Кітаі, людзі могуць пачаць з павышэння дасведчанасці грамадства аб дадзенай праблеме, лічыць прафесар.

Тыя, хто ўдзельнічае ў гвалтоўным выманні органаў у Кітаі і якіх-небудзь даследаваннях, якія яны падаюць для публікацыі, не павінны дапускацца на канферэнцыяў і ў акадэмічныя ўстановы, дадаў ён.

«Фармацэўтычная прамысловасць таксама павінна несці адказнасць … Магчыма, фармацэўтычная прамысловасць павінна дзейнічаць карпаратыўна, каб не супрацоўнічаць з Кітаем у перасадцы органаў», – прапанаваў Шарль Элс.
————————-
Крыніца: Вялікая Эпоха